در مصاحبه مطبوعاتی آقای رییس جمهور صحبت زیاد شده است و اگر قرار باشد .بعد از آن همه غیبت من اظهار نظردر موردش شاید کمی سخت باشد چرا که اکثر نکات مد نظرم ، مورد توجه دیگران نیز قرار گرفته و در موردش صحبت شده است نظیر اشاره به سخنان خسته کنند ایشان درآغاز جلسه و وقت کشی بی مورد (همانگونه که در جلسات پرسش و پاسخ با دانشجویات شاهد بودایم ) و پاسخ های دو پهلو (بعضا مولتی پهلو!!)، وقت کوتاه یک ساعت و نیم برای هفتادو چند خبرنگار داخلی و خارجی و تاخیر در آغاز جلسه.
انچه می ماند دو اشاره کوتاه است:
اول اینکه جناب خاتمی چه بهتر است آنگاه که سخنی برای گفتن ندارند یا به هر دلیل امکان طرح انها را ندارند به سکوت سنگین خود ادامه دهند تا لااقل حامیان ایشان در پاسخ به شکواییه های مردم از سکوت رئیس جمهور، بتوانند بگویند:"آقای خاتمی حرفهای زیادی برای گفتن دارد ولی برای پیش گیری از عواقب آن و به هم خوردن نظم جامعه از مطرح کردن آن پرهیز می نمایند" نه اینکه مدتها قول مصاحبه با خبرنگاران بدهند سر آخر یک ساعت چهل و پنج دقیقه به بیان گفته های ملال آور و صدباره بپردازند و به گونه ای با اعصاب همه بازی کنند .
ونکته دیگری که در این مصاحبه برای من جالب بود دقت نظر و نکته سنجی خبر نگاران خارجی درمقایسه با سوالات کلیشه ای و تکراری خبرنگاران محترم داخلی بود . به عنوان مثال اشاره خبرنگار الجزیره به ایستادن خاتمی هنگام مصاحبه در سال های آغازین ریاست جمهوری و نشستن ایشان در جلسات سال های اخیر و پرسش خبرنگار فایننشال تایمز درمورد تناقض دعوت رئیس جمهور به گفتگو در داخل و خارج با مصوبه شورای عالی امنیت در ممنوعیت اظهار نظر در مورد رابطه با امریکا ، جای توجه داشت.
شاید خبرنگاری هم حرفه ای خاص با استعدادهای خاص و آموزش های خاص باشد که از هر کسی بر نمی آید ،نه؟
![[Powered by BLOGGER]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton55.gif){kind=small}