«عشق،سم مهلک برای تقسیم بندی جامعه به دو گروه خودی و غیر خودی است.
ایدئو لوژی برای آنکه قوام یابد واستمرار پیدا کند جامعه رابه دو گروه پیروان و وفادارن به ایدئولوزی و مخالفان آن تقسیم می کند.اما منطق عشق این تقسیم بندی ها را نمی پذیردو اگر در جامعه جریان پیدا کند آنقدر خودی ها وغیر خودی ها را به هم پیوند می دهد که تقسیم فوق بی معنی می شود.از این جهت ایدئولوزی ها با محکوم کردن عشق در واقع انسجام گروهی پیروان خویش را حفظ می کنند.نفی اخلاقی و شرعی عشق در واقع توجیه کننده خواسته مذکور است.»
لیبرالیسم ایرانی-مجید محمدی-ص167
![[Powered by BLOGGER]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton55.gif){kind=small}