در آستانه سفر نخست وزیر ترکیه به ایران وافزایش احتمال حمله به عراق ،دستگاه سیاست خارجی ایران باید به نحوی هوشیارانه نگرانی های خود را با مقامات ترک در میان گذاشته وبرای ایجاد تعامل منطقی در روابطش با ترکیه و نیز کرد های عراق تلاش کند.
در شرایط فعلی دولت عبد الله گل تمام سعی و توجه خود را معطوف به کسب امتیاز ات حساس در این میان دارد و در کنار رفع برخی نگرانی های اتحادیه اروپا در مرود وضع حقوق بشر در این کشور با برقراری روابط نزدیک با امریکا در تلاش است روند عضویت خود در این اتحادیه را سرعت بخشد.
نقش ترکیه در این میان دقیقا مانند نقش پاکستان در زمان حمله امریکا به پایگاه های القاعده در افغانستان است. زمانی که پاکستان توانست با زیرکی هر چه تمام تر خود را از دولتی که مدتها مهم ترین حامیش بود- طالبان -جدا سازد و به این وسیله امتیازات بسیاری را از جانب آمریکا واروپا به دست آورد.
به لحاظ سیاسی و در شرایط ایده ال بهترین حالت برای ایران برقراری روابط نزدیک با آمریکا و در اختیار قرار دادن برخی امکانات جهت حمله به عراق و تنظیم روابط بر اساس منافع ملی ، است.
اما با توجه به وضعیت فعلی و اینکه قدرمسلم دولت ایران امکان قرار گرفتن در جایگاه پاکستان و ترکیه را به دلیل نوع روابط با غرب و آمریکا ندارد تلاش دستگاه سیاست خارجی ایران باید تاکید بر موارد زیر باشد:
1) گره نزدن سرنوشت ایران با ترکیه در جهت به حداقل رساندن نقش کرد های عراق در دولت آینده عراق و تلاش برای کسب اعتماد گروه های کرد در شرایط دوری آنها از ترکیه.
2) رفع نگرانی جامعه غربی از حمایت ایران از گرو ه های شیعه -نظیر مجلس اعلا - و در عین حال تلاش برای نزدیکی با گرو های موثر و متنفذ اپوزسیون.
3)نقش ایران در دولت آینده عراق و میزان تاثیر ان بر مناسبات گروه های کرد و شیعه بر همگان کاملا روشن است. بر این امر باید تاکید شود که هیچ دولتی نباید در عراق بدون تایید ایران روی کار آید. هرچند این امر،کار جندان ساده ای نخواهد بود.
4) تاکید بر محدود شدن فعالیت گروه های سازمان مجاهدین در عوض عدم حمایت مستقیم ایران از گرو های شیعه.
5) در عین حال با توجه به اینکه در هر حال ترکیه نقش مهمی در آینده عراق خواهد داشت-با توجه به حمایت های امریکا- حمایت های پیشین از گرو های شیعه و حمایت های فعلی از کردها نباید موجبات بی اعتمادی و دوری ترک ها نسبت به تهران را سبب شود.