تعطیل شدن رسانه های نوشتاری به دلیل تعطیلات همانقدر مسخره و بی معنی ست که رادیو یا تلویزیونی در روزهای تعطیل ، فعالیت خود را متوقف کند. فکر نمی کنم در هیچ کجای دنیا کشوری وجود داشته باشد که بیش از 17 روز - آن هم در شرایطی بدین حساسیت- هیچ روزنامه ای -جز یکی آن هم وابسته به دولت و در چهار صفحه که در واقع "هیچ" است- در آن منتشر نشود. همه ی این ها قبل از آن که به شرایط کاری، امکانات فنی و اقتصادی برگردد ، بیشتر به نا آزموده بودن و عدم وجود تعهد حرفه ای و احساس مسئولیت ژورنالیستی درجامعه روزنامه نگاران ایرانی برمیگردد که از آنها جمعی بی تفاوت ، تنبل ساخته است . جمعی که جایی روزنامه نگاری نیاموخته اند و زیر سقف مکانی جمع شده اند که هدف اصلی اش اطلاع رسانی نیست. حداکثر قرار است سکوی پرش عده ای باشد و بعد جای خالی حزب راپر کند ونیزبارحضور سیاسی گروهی را به دوش بکشد و بعد اگر وقت شد به تعهدات حرفه ای خویش هم عمل نماید . از چنین جمعی بیش از این نمی توان انتظار داشت.
![[Powered by BLOGGER]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton55.gif){kind=small}